Międzynarodowy Dzień Przyjaźni według OSiR

Międzynarodowy Dzień Przyjaźni według OSiR: infantylizm czy ucieczka od problemów?

Czy poważna instytucja publiczna powinna sama sobie wystawiać laurki, gdy wokół narastają krytyczne głosy mieszkańców? 30 lipca – w Międzynarodowy Dzień Przyjaźni – Ośrodek Sportu i Rekreacji w Obornikach Śląskich pochwalił się na Facebooku „przyjacielską” atmosferą pracy. Internauci mogli przeczytać, że OSiR to więcej niż drużyna, a pracownicy to ludzie, na których można liczyć, wspierający się i śmiejący podczas wspólnych przygotowań. Nie zabrakło też podziękowań dla dyrekcji za „życzliwość, zaufanie i dobrą energię”.

Brzmi pięknie, ale czy to nie jest przypadkiem zaklinanie rzeczywistości? Zamiast zmierzyć się z narastającą krytyką mieszkańców i użytkowników, OSiR serwuje własny PR-owy manifest, jakby nie widział rosnącego dystansu między instytucją a tymi, którym ma służyć.

Przypomnijmy więc, czym jest Międzynarodowy Dzień Przyjaźni. To święto relacji międzyludzkich, ustanowione przez ONZ dopiero w 2011 roku, choć geneza sięga jeszcze lat 30. XX wieku w USA. Współcześnie, według badań, przyjaźnie na świecie przeżywają kryzys – coraz więcej osób deklaruje samotność i brak bliskich osób, a przyczyn upatruje się m.in. w komunikacji online, migracjach i rozpadzie więzi społecznych.

Tym bardziej warto przypomnieć, że przyjaźń to nie tylko wspólne zdjęcia czy laurki dla szefowej, ale także szczerość, otwartość na krytykę i gotowość do pracy nad relacjami – także z mieszkańcami. Przyjaźń to również umiejętność przyjmowania trudnych opinii, a nie tylko wzajemne poklepywanie się po plecach.

Zamiast PR-owych sloganów może warto zapytać tych, którzy naprawdę korzystają z OSiR-u, jak widzą swoją relację z instytucją? I czy rzeczywiście czują się jej przyjaciółmi? Może wtedy zamiast infantylizmu, zobaczymy prawdziwe budowanie mostów – nie tylko wewnątrz zespołu, ale przede wszystkim z mieszkańcami.