Leczenie żywieniowe w Polsce: niedożywienie pacjentów i potrzeba zmiany systemu
Niedożywienie pacjentów w polskich szpitalach to problem o ogromnej skali, który odbija się zarówno na zdrowiu pacjentów, jak i na kosztach funkcjonowania placówek medycznych. Według danych EconMed Europe, ponad 30% pacjentów trafia do szpitala niedożywionych, a u 20–30% hospitalizowanych ten stan pogarsza się. Braki w odżywieniu wpływają na wydłużenie hospitalizacji, większe ryzyko powikłań oraz wyższą śmiertelność.
Ekspert Tomasz Szwarc z Organizacji Rozwoju Leczenia Żywieniowego podkreśla, że odpowiednie żywienie jest fundamentem skutecznego leczenia. – „Bez odpowiedniego żywienia medycznego nie ma tak naprawdę pozostałego leczenia. W większości chorób wsparcie żywieniowe jest kluczowe” – zauważa.
Mimo że żywienie dojelitowe i pozajelitowe jest refundowane, wciąż brakuje dostępu do suplementacji ONS (oral nutrition support) oraz wyspecjalizowanego personelu, takiego jak dietetycy kliniczni. Tymczasem odpowiednie wsparcie żywieniowe nie tylko przyspiesza zdrowienie, ale także zmniejsza koszty leczenia.
Przykładem zastosowania leczenia żywieniowego w praktyce są pacjenci pediatryczni z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Dla nich leczenie oparte na odpowiednio skomponowanej diecie jest standardem medycznym i przynosi wymierne korzyści.
Szwarc wskazuje także na potrzebę edukacji wśród lekarzy. – „Wsparcia wymaga część oddziałów niezabiegowych. Żywienie jest tematem znanym, ale nie tak, jak byśmy sobie tego życzyli” – przyznaje. Kluczowe znaczenie ma również wprowadzenie opieki dietetycznej jako odrębnej i dobrze wycenionej usługi w systemie ochrony zdrowia.
Braki w wiedzy i świadomości znaczenia leczenia żywieniowego to problem systemowy, który wymaga szybkich działań – zarówno w edukacji przyszłych lekarzy, jak i w organizacji pracy szpitali. Odpowiednie odżywienie pacjentów to nie tylko zdrowie, ale także oszczędności dla całego systemu.
Źródło informacji Newseria
